در انتخابات ۲۰۱۳ اسرائیل، نه تنها کسی راجع به پس دادن اراضی به فلسطینی‌ها صحبت نمی‌کند، بلکه روی ضمیمه کردن ۶۰ درصد کرانه‌ی باختری مانور داده خواهد شد؛ این یعنی افزایش گروه‌های راست افراطی در صحنه‌ی سیاسی اسرائیل. در این انتخابات نیز نتانیاهوی راست‌گرا شانس اول برای تشکیل دولت خواهد بود.

در انتخابات پارلمانی اسرائیل، احزاب نقش اصلی را بازی می‌کنند؛ چرا که طبق قوانین انتخاباتی مردم باید به جای رأی دادن به افراد به احزاب رأی دهند. تعداد احزاب در اسرائیل به شدت زیاد است و روزبه‌روز در حال افزایش است. شمار احزاب فعال در سرزمین‌های اشغالی اکنون به رقم ۳۴ می‌رسد. علت این امر این است که جامعه‌ی اسرائیل قالیچه‌ای هزار رنگ از قومیت‌های مختلف است که با یکدیگر اختلافات اساسی دارند. در اسرائیل، یهودیان از بیش از ۱۰۲ کشور جهان جمع شده‌اند و به زبان‌های مختلفی صحبت می‌کنند. در این مطلب، سعی بر این است که در ابتدا نمایی کلی از احزاب در اسرائیل ارائه شود و سپس به بررسی سیاست‌ها‌ی مهم این احزاب پرداخته شود و در نهایت، وضعیت آن‌ها در آستانه‌ی نوزدهمین دوره‌ی انتخابات کنست، که قرار است سوم بهمن‌ماه برگزار می‌شود، بررسی شود.

                                  رژیم صهیونیستی 2013

 تقسیم‌بندی احزاب

جناح چپ: دارای ویژگی‌هایی از قبیل اعتقاد به اصول سوسیالیستی، پیروی از نظام لائیک و غیردینی و معتقد به صلح با فلسطینی‌ها در قبال عقب‌نشینی از مناطق اشغالی است. مهم‌ترین احزاب چپ عبارت‌اند از: «کارگر»، «میرتس»، «هاتنوعا» و «یش عاتید».

جناح راست: معتقد به اصول سرمایه‌داری، دارا بودن گرایشات دینی قوی‌تر نسبت به جناح چپ، مخالف عقب‌نشینی از مناطق اشغالی و عدم تمایل به صلح تمایل به تحرکات نظامی و نظامی‌گری، تشکیل اسرائیل بزرگ با استفاده از نیروی نظامی و توسعه‌ی شهرک‌سازی است. مهم‌ترین احزاب راست عبارت‌اند از: «لیکود»، «اسرائیل بیتنا»، «یعود»، «هتحیا»، «مولیدت» و«یهودی بیتی».

جناح مذهبی: اعضای این جناح گرایشات شدید دینی دارند و به دو گروه معتقد به مکتب صهیونیسم و مخالف صهیونیسم تقسیم می‌شوند. احزاب دینی اصولاً اعتقادی به روند صلح ندارند. مهم‌ترین احزاب مذهبی عبارت‌اند از: «شاس»، «مفدال»، «آگودات اسرائیل» و «دیگل هتوراه».

احزاب عرب: فلسفه‌ی وجودی این احزاب بیشتر برای حضور اعراب در صحنه‌ی انتخابات و قانونی برای گردآوری اعراب اسرائیل است (اعراب ساکن در مناطق اشغالی ۱۹۴۸) تا بدین طریق رژیم صهیونیستی از خود چهره‌ای دمکراتیک در جهان به نمایش بگذارد. مهم‌ترین احزاب عرب عبارت‌اند از «حزب دمکراتیک عرب»، «تجمع دمکراتیک ملی» و «جنبش تحول‌خواه عرب».